Het Atelier – Frode Bolhuis door Marianne van Dodewaard in Eigen Huis en Intrieur

Beeldend kunstenaar Frode Bolhuis creëert figuren met veel charisma. Zijn miniaturen zijn wonderlijk herkenbaar en tegelijkertijd surreëel. Het zijn bescheiden, rustige eenlingen, raadselachtig, maar sympathiek en vol van positiviteit. Zelf zegt hij:”er zit iets hoopvols in mijn werk. Ik vind het leven mooi en ik hoop dat ik dat kan overbrengen.”

Het leven is inderdaad mooi op die zonnige dag, in het groen aan de uiterste rand van Almere. Daar creëerde Frode zijn eigen woonhuis en dat van anderen, het is een langgerekt en mooi sober gebouw met naast elkaar 9 eenheden.

Een zelfgeschapen lustoord op de grens van een betrekkelijk wild stukje natuur. Frode is er met recht trots op. In zijn atelier, grenzend aan het woongedeelte, zijn de wanden gevuld met miniatuur persoontjes. Allemaal tot in finesses uitgewerkt en soms met een minimale toevoeging waardoor er een kleine scene ontstaat.

Dit kleurrijke volkje lijkt afkomstig uit een prikkelende sprookjeswereld die niet zo héél ver van de onze ligt. Enigszins mysterieus zijn ze wel, maar zeker ook een prettig gezelschap om mee samen te wonen. En dat is ook precies de bedoeling, aldus Bolhuis. “Ik maak werk voor thuis, voor mensen in hun privé omgeving, niet zozeer voor musea.”

Met groot gemak en precisie creëert de kunstenaar levensechte figuren die dermate exact zijn, dat ze verwarring stichten. Heel even lijken sommige wel 3d prints van echte personages. Bolhuis leerde het vak van een Engels beeldhouwers echtpaar. “Dat was een ouderwetse praktijkopleiding, een meester-leerling situatie waarbij je het vak grondig wordt bijgebracht. Direct na de middelbare school ging ik naar Engeland voor 2 jaar.” Zestien jaar oud was hij pas, maar het stond al wel vast wat hij ging doen. “Mijn hele familie zit in de kunst of het design. Mijn opa en mijn vader hebben zelfs nog sámen een academieopleiding gevolgd. Opa als enthousiaste laatbloeier.” Terug in Nederland studeerde Frode verder aan de Academie Minerva in Groningen en daarna creëerde hij jarenlang monumentaal werk. “Ik heb veel met brons gewerkt en maakte bijvoorbeeld ook grote werken voor de openbare ruimte uit hout en uit staal.”

In die grote, monochrome werken waren steeds wel ergens karaktertrekken van meubilair of gebouwen te ontdekken. “Ik vind de mens en alles rondom hem interessant, dus ook zijn dagelijkse leefomgeving.” Nog steeds is dat Bolhuis’ uitgangspunt en inspiratie, maar het verschil tussen zijn vroegere werk en dat van nu is op z’n zachtst gezegd frappant.

De sculptuur die hij in 2010 voor Museum De Fundatie maakte, een stapeling meubelvormen uit staal, meet bijna 6×4 meter en ook het Bolhuis beeld voor KPMG, Meijburg is reusachtig.

Dat hij nu al een paar jaar miniaturen creëert, met zorgvuldig uitgewerkte details tot op de milimeter, is een behoorlijke omslag. “Ik maakte voor het grote werk steeds ontwerpen op schaal, maquettes, compleet met kleine mensfiguren er bij. Daar is het mee begonnen.” Frode vertelt dat ook de bouw van zijn huis van grote invloed was. “Dat werkte als een soort van waterscheiding in mijn leven.” Zes jaar geleden besloot hij een eigen huis te bouwen voor wonen en werken onder één dak. Het werd een 100 meter lang gebouw met aparte units voor een groep gezinnen. Efficiënt, betaalbaar en rustig gelegen in het groen. “Het atelier in Amsterdam en het huis buiten de stad, het werd allemaal te omslachtig, te duur en te tijdrovend. Ik bedacht een woongebouw, ging met een bevriend architect (Bureau Sla) in zee en nam twee jaar ‘vrij’ van de kunst.” Als particulier projectontwikkelaar cum bouwbegeleider was hij in dienst van de groep. Nadat die mega klus geklaard was kon Bolhuis weer aan de slag als beeldend kunstenaar. Het bleek een fris nieuw begin van een volgende periode. Met groot plezier ontwikkelde hij een nieuwe stijl.

“Ik werk nu met hobby klei, een synthetisch materiaal, dat zich makkelijk laat verwerken en bakken. Alles gebeurt nu in eigen atelier en dat is prettig. Het uitvoeren van groot werk is veel ingewikkelder, daarbij ben je afhankelijk van andere partijen en zit je dus ook vaak te vergaderen. Dat maakt het allemaal erg ingewikkeld en tijdrovend.” De klei figuren ontstaan zonder plan, zo blijkt. “Ik werk volledig op intuïtie en bedenk hoogstens of het een man of vrouw wordt, meng de basiskleur en laat het vervolgens gebeuren. Ik ‘krijg’ het als het ware. Het is echt magisch hoe zo’n beeld ontstaat, onwijs leuk om te zien wat er uit komt. Stuk voor stuk zijn het cadeautjes.”

Het eindresultaat en de betekenis ervan is ook voor Frode soms niet echt te ontrafelen: “mijn werk wordt beïnvloed door heel veel dingen. Ik zie elementen uit oude culturen en de kunstgeschiedenis terug, surrealisme, hedendaagse illustratie en design. Maar ook gewoon mijn gezin en mijn dagelijkse omgeving.”

Ondanks het sprekende kleurgebruik en de soms uitzinnige uitmonsteringen, komen Bolhuis’ figuren over als bescheiden karakters. Ze lijken op het punt te staan iets te willen zeggen, maar houden zich vooralsnog op de vlakte. “Ze zijn zoekend,” vindt Frode. En, met een glimlach:”uiteindelijk maak je altijd een soort zelfportretten.”

Design

Bolhuis’ docentschap aan de Design Academy Eindhoven heeft onmiskenbaar invloed gehad op zijn werk. “In 2015 ben ik daar begonnen. Ik geef vormstudie lessen aan de beginnende studenten. Die laat ik bijvoorbeeld maskers maken en dierfiguren uit papier, karton en textiel.” Het contact met de studenten en met de wereld van design heeft zijn uitwerking niet gemist.

“Vooral mijn kleurgebruik is daardoor drastisch veranderd. In design wordt er heel anders met kleur omgegaan dan ik gewend was. Er ging een wereld voor me open toen ik ontdekte dat kleur een rijke taal is waarmee je gevoelens kunt uitdrukken.”